نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی
2 دانشجوی دکتری ارتباطات دانشگاه علامه طباطبائی
چکیده
این مقاله در چارچوب تحولات نظری ارتباطات توسعه به طرح و بررسی تیافدی[1] و ویژگیهای آن پرداخته است.
تیافدی محصول دو چرخش پارادایمی در ارتباطات توسعه از نظریات خوشبینانه «مکتب نوسازی» به نظریات انتقادی «مکتب وابستگی» است که در چارچوب گفتمان «توسعه از نوعی دیگر» و نظریات «ارتباطات مشارکتی» شکل گرفت و در برنامههای جدید توسعه و ارتباطات به ویژه در آمریکای لاتین جایگاه مهمی یافت. بنیان “تئاتر برای توسعه” بر تلفیق و ترکیب تؤامان دو عنصر «سرگرمی» و «آموزش» قرار دارد که با استفاده از تجارب و ظرفیتهای عمومی، تئاتر را برای ترغیب اجتماع به بیان دغدغهها، مشکلات و راهحلهای ممکن و آموزش غیررسمی شهروندان در مسیر توسعه به کار میگیرد. در این مقاله کوشش شده است که توصیف و تبیین ویژگیها و وجوه تمایز ارتباطی “تئاتر برای توسعه” با استفاده از رویکرد نظری پائولو فریره در آموزش و آگوستو بوال در نمایشهای کاربردی ارائه شود
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
"Theatre for Development" as the media: the process of formation and features of communication
نویسندگان [English]
- Hadi Khaniki 1
- Lida Kavousi 2
)