نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
چکیده
امنیت حقی بنیادین و پیش نیاز ارتقاء رفاه و سلامت مردم است، در فرایند ادراک امنیت، جنسیت به عنوان مهم ترین عامل شخصیتی محسوب میشود. امنیت یک فضا به کاربریهای محاط کننده آن هم بستگی دارد. در این مطالعه پس از بررسی مبانی نظری، با توجه به جدید بودن موضوع، نمونه تجارب جهانی بررسی شده و در نهایت علاوه بر تعیین متغیرهای برنامه ریزی کاربری ، شاخصهای لازم استخراج شده است که شامل خوانایی فضا، دسترسی داشتن به امداد، نظارت بر فضا، میزان آشنایی فضا و تامین امنیت شبانه شهری میباشد. سپس مطابق رویکرد مشارکتی پرسشنامههایی با طیف لیکرت تنظیم شد. جهت برآورد حجم جامعه آماری، پس از آزمون اولیه[1]، حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران معادل با 300 عدد در نظر گرفته شده است. محدوده مطالعه میدانی بخشی از مرکز شهر تهران واقع در جنوب خیابان امام خمینی است. سپس دادههای خام دستهبندی شده و با استفاده از نرم افزارهای Excel و SPSS تحلیل شدهاند. برای سنجش میانگین احساس امنیت زنان، ابتدا کاربریهای همگن در قالب نقشهای پهنهبندی شد. در نهایت با استفاده از آزمون T-test میانگین احساس امنیت در مواجهه با کاربریهای مختلف مقایسه گردیدند. برای سنجش فرضیه اصلی تحقیق: " به نظر میرسد بین میزان تنوع کاربریها و فعالیتهای شهری در فضای عمومی محدوده مطالعاتی، با افزایش میزان امنیت زنان رابطهای مستقیم وجود دارد"، از آزمون خی دو ، روش همبستگی گاما و آزمون بتا استفاده شده و نتایج حاکی از اثبات فرضیه مذکور بوده و آزمون بتا نشان دهنده اثرگذاری بیشتر تنوع فعالیتها، نسبت به کاربریها است. سپس شاخصهای مؤثر در برنامه ریزی کالبدی و احساس امنیت زنان در فضای مورد مطالعه در قالب سوالات جداگانهای و با استفاده از آزمون T سنجیده شدند و حیات شبانه فضای مورد مطالعه بررسی و جمع بندی و پیشنهادات لازم ارائه شده است.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
بررسی الگوی برنامهریزی کاربری فضاهای شهری مؤثر بر افزایش امنیت زنان ( نمونه موردی : بخش مرکزی شهر تهران)