ابراهیم صالح آبادی
چکیده
این مقاله تلاش دارد تا رساله- کتاب‌های منتشره در ایران در حوزه جامعه‌شناسی سیاسی را نقد و ارزیابی نماید روش این مقاله بیشتر مروری و انتقادی است که مرحله مقدماتی در کارهای فراتحلیل است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که مهم‌ترین آسیب پژوهش در جامعه‌شناسی سیاسی ایران، به‌قرار زیر است: برقراری نادرست روابط علی بین متغیرها، نداشتن مسئله ...
بیشتر
این مقاله تلاش دارد تا رساله- کتاب‌های منتشره در ایران در حوزه جامعه‌شناسی سیاسی را نقد و ارزیابی نماید روش این مقاله بیشتر مروری و انتقادی است که مرحله مقدماتی در کارهای فراتحلیل است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که مهم‌ترین آسیب پژوهش در جامعه‌شناسی سیاسی ایران، به‌قرار زیر است: برقراری نادرست روابط علی بین متغیرها، نداشتن مسئله به‌عنوان معما و خَلط بین مسئله و سؤال، شیفتگی بیش‌ازحد محقق به نظریه‌ها و عدم ارائه مکانیسم‌های علی، استفاده ناشایست از برقراری روابط علی در تحقیقات. تحقیق نشان داد که گسستگی زمانی بین دوره‌های تحصیلی ارشد و دکترای، گسستگی بین مقاله‌ها منتشرشده و گسستگی دانشگاهی ارشد و دکترای محقق، نوع دانشگاه و رشته بر معایب تحقیق تأثیر دارد نویسنده مقاله بر این باور است به‌کارگیری راهبردهای زیر آسیب‌های تحقیق را کاهش و وضعیت تحقیقات را بهتر از پیش شکل می‌دهد. 1. برجسته‌سازی ناهماهنگی، ناسازگاری، تناقض و معما در بخش بیان مسئله،2. فراخوانی و بازخوانی سابقه تحقیق در بخش بیان مسئله، یافته و کل تحقیق. باوجوداین کمینه کردن سابقه تحقیق می‌تواند پژوهش را پربارتر سازد، 3. کاهش مباحث نظری تحقیق، 4. ارائه استدلال، حجت آوری و ارائه مکانیسم‌های علی برای برقرار ارتباط علی و 5. نقد و حذف روابط علی معیوب.
