نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• نعمت الله فاضلی

هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

مقاله زیر بحثی درباره کاربرد روش «مباحثه» در تدریس دانشگاهی با تکیه بر تجربه مردم نگارانه نگارنده است.« مباحثه » امروزه در دانشگاه های غرب به منزله راهی برای افزایش مشارکت اجتماعی دانشجویان در فرآیند آموزش است. «رهیافت مشارکتی» در آموزش به رهیافت اجتماعی و یگاتسکی و پیتر برگر از علم - که علم را تولیدی اجتماعی بر می شمرد که در فرآیند تعامل و ارتباط اجتماعی بین افراد خلق می شود و اشاعه می یابد - استوار است. مباحثه همچنین نقش مهمی در رشد اصول و مبانی آموزش دموکراتیک دارد. این مقاله تلاش می کند تا نقش مباحثه را در «موکراتیزه کردن» آموزش و افزایش مشارکت دانشجویان در فرآیند یادگیری تحلیل کند. مقاله از بخش های زیر تشکیل شده است: در ابتدا به طرح مشکلی تلقی غیردموکراتیک از یادگیری و تأثیر آن در اشتیاق زدایی دانشجویان به یادگیری در ایران می پردازد. بخش دوم، تحلیلی از مباحثه و مزایای آن است. در این بخش، پانزده امتیاز مباحثه با تکیه بر ارزش های دموکراتیک ذکر شده است. بخش سوم به تعریف مباحثه به منزله روش آموزش در دانشگاه می پردازد و تفاوت آن را با دیگر اشکال صحبت گروهی، مانند گپ زدن، گفت و گو و پرسش و پاسخ بر می شمرد. در بخش چهارم، شرایط مباحثه بررسی شده است. بخش پنجم به روش های مباحثه اختصاص دارد. در این بخش، نگارنده با تکیه به تجارب شخصی در دوره دکتری انسان شناسی در دانشگاه لندن، پنج الگوی مباحثه دو نفره، گروهی، جمعی، مباحثه برابر، و مباحثه در حین سخنرانی را تشریح نموده است. بخش ششم به تحلیل انتقادی روشش مباحثه در ایران می پردازد. در این بخشی، به محدودیت های روش مباحثه و پرسش هایی درباره میزان عملی بودن به کارگیری این روش در ایران پرداخته شده است. بخش هفتم توصیه هایی برای گسترش کاربرد روش مباحثه در دانشگاه های ایران دارد. و در پایان نیز جمع بندی از مباحث ارائه شده است.

کلیدواژه‌ها

• فرهنگ دانشگاهی
• مباحثه
• آموزش مشارکتی
• جامعه پذیری دانشگاهی
• گفتگو

عنوان مقاله [English]

"Discussion" As a Way of University Teaching An Ethnographic Approach to Participatory Education

نویسنده [English]

• nematollah fazeli

چکیده [English]

This article examines and introduces "discussion" as a way of teaching in university. It argues that one of the causes of inefficiency of academic education in Iran is its non-democratic and non-participatory way of university teaching. One strategy for solving this problem is disseminating and promoting "discursion" as a way of teaching in the universities. This strategy could not only promote and develop the quality of university teaching, but it can also considerably help democratize the society and university system. The first part of the article examines the impact of non-democratic ways of teaching in Iranian universities on the educational processes. The second part of the article introduces "discussion" as a way of teaching and its unmerous social and educational advantages. In the third part, in order to define "discussion", it has been differentiated from other ways of conversations. Then, the social and cultural conditions of "discussion" are analyzed. In the next part various forms of group discussion areintroduced. In the final parts, an attempt has been made to critically examine the applicability of "discussion" as a way of university teaching in Iran. Also, several cultural and educational suggestions have been made to disseminate "discussion" in Iranian universities. The article ends with a brief conclusion highlighting the main points of the article. Methodologically, this study is partly based on my own personal ethnographic experience of studying in Iran and Britain. Also, I have presented and approach of a way of university teaching based on logical and theoretical argument extracted from many educational experiences and studies. The suggestions for disseminating "discussion" in Iranian universities are based on my anthropological analysis and life long experience of Iranian universities.

کلیدواژه‌ها [English]

• Academic culture
• discussion
• participatory education
• Collaborative Learning
• academic socialization
• Dialogue