TY - JOUR ID - 474 TI - تحولات نهاد حکمروایی محلی و منطقه‌ای در ایران از قاجار تا‌کنون مطالعه موردی: بیخه‌جات فارس JO - فصلنامه علوم اجتماعی JA - QJSS LA - fa SN - 1735-1162 AU - موحدی, محمد ابراهیم AU - پناهی, محمدحسین AU - تهمک, محمدرضا AD - استادیار جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبائی AD - استاد جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبائی AD - کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبائی Y1 - 2015 PY - 2015 VL - 21 IS - 65 SP - 1 EP - 49 KW - واژه‌های کلیدی: نهاد حکمروایی محلی و منطقه ای KW - حکام محلی KW - دولت نامتمرکز KW - دولت متمرکز مدرن KW - بیخه‌جات فارس DO - 10.22054/qjss.2015.474 N2 - چکیده تحولات نهاد حکمروایی محلی و منطقه‌ای در ایران، در ارتباط با شرایط اجتماعی- سیاسی جامعه موضوعی است که تاکنون در پژوهش‌های اجتماعی- تاریخی مورد توجه قرار نگرفته است. این پژوهش با رویکرد منحصربفرد نگری، با روشی ترکیبی از نظریه مبنایی و تاریخ شفاهی، در محدوده بیخه­جات فارس موضوع یاد شده را مورد مطالعه قرار داده­، و نتایج آن نشان می­دهد که، نهاد حکمروایی محلی و منطقه‌ای و شرایط عمومی‌اجتماعی- سیاسی در بیخه‌جات، از یک­سو با شرایط ویژه منطقه خود مرتبط بوده، و از دیگر ­سو، از شرایط اجتماعی- سیاسی کلان کشور تأثیر پذیرفته­است، که در قالب دو الگوی حاکمیت نامتمرکز (از دوره قاجار تا حدود 1313 خورشیدی و از شهریور 1320 تا 1327 خورشیدی) و حاکمیت متمرکز سیاسی (دولت مدرن) (از حدود 1313 تا شهریور 1320 و از 1327 خورشیدی تاکنون) قابل تقسیم است. گسست اصلی نیز مربوط به پیدایش دولت مدرن است، که با برچیده شدن حکومت‌های محلی مواجه می‌شویم، و از آن پس، تحولات حکمروایی محلی تابع صورتبندی قدرت در دولت مدرن است. نتیجه دیگر حاصله، تفاوت در تاریخ تشکل یابی حاکمیت نامتمرکز و دولت مدرن در بیخه جات و تهران است، که ضرورت لحاظ کردن زمان‌های تاریخی و زمانمندی‌های چندگانه پدیده‌ها در نظریه پردازی از دولت در ایران را نشان می‌دهد. UR - https://qjss.atu.ac.ir/article_474.html L1 - https://qjss.atu.ac.ir/article_474_309a287003469190c44dc82a269c1af2.pdf ER -