TY - JOUR ID - 12568 TI - تحلیل گفتمان خوشبختی طی دو دهه ی اخیر در ایران JO - فصلنامه علوم اجتماعی JA - QJSS LA - fa SN - 1735-1162 AU - علی, رابعه AU - امینی, سعیده AU - غیاثوند, احمد AD - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران AD - دانشیار جامعه شناسی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 27 IS - 90 SP - 135 EP - 160 KW - موفقیت KW - صنعت خوشبختی KW - بازاندیشی KW - تحلیل گفتمان DO - 10.22054/qjss.2021.58134.2343 N2 - در این پژوهش کوشیده­ایم تا با استفاده از آراء اندیشمندانی چون ویلیام دیویس، سارا احمد و سام بینکلی در باب گسترش درک و تلقی جدیدی از خوشبختی و به روش تحلیل گفتمان فرکلاف، ویژگی­های گفتمان خوشبختی در ایران را بررسی نماییم. ازاین‌رو، شماره­های مختلف نشریه­ی موفقیت در سی­سال گذشته را در سه سطحِ توصیف، تفسیر و تبیین مورد بررسی قرار دادیم. در سطح توصیف، دریافتیم که واژگان و مفاهیم پرکاربردی مانند «خوشبختی»، «موفقیت»، «استرس»، «آرامش» و مانند آن در دوسته­ی مثبت/ منفی به­کار می­روند. همچنین از استعاره­هایی چون «راز»، «گام»، «راه» و مانند آن در این متون که ساختی یک­طرفه و موعظه­گون دارند، استفاده می­شود. در سطح تفسیر، به این نتیجه رسیدیم که انسان در این گفتمان به ذهن و انرژی، فروکاسته شده و نسبت میان او و جهان از خلال ترکیب منحصربه‌فردی از گفتمان­های علمی مانند روانشناسی و فیزیک همراه با رویکردی شبه دینی – عرفانی توضیح داده می­شود. در سطح تبیین نیز، گسترش اقتصاد مبتنی بر بازار و رشد طبقه­ی متوسط از یک سو و عالم-گیر­شدنِ مدرنیته و به تبع آن پیداییِ «خود» در معنای مدرن آن و «نظام­های تخصصی» را به‌عنوان علل اصلی رواج این گفتمان در ایران یافتیم. UR - https://qjss.atu.ac.ir/article_12568.html L1 - https://qjss.atu.ac.ir/article_12568_9a2de6ed6bc4e4628c36d65e37460ab5.pdf ER -