%0 Journal Article %T تحلیل گفتمان خوشبختی طی دو دهه ی اخیر در ایران %J فصلنامه علوم اجتماعی %I دانشگاه علامه طباطبائی %Z 1735-1162 %A علی, رابعه %A امینی, سعیده %A غیاثوند, احمد %D 2020 %\ 09/22/2020 %V 27 %N 90 %P 135-160 %! تحلیل گفتمان خوشبختی طی دو دهه ی اخیر در ایران %K موفقیت %K صنعت خوشبختی %K بازاندیشی %K تحلیل گفتمان %R 10.22054/qjss.2021.58134.2343 %X در این پژوهش کوشیده­ایم تا با استفاده از آراء اندیشمندانی چون ویلیام دیویس، سارا احمد و سام بینکلی در باب گسترش درک و تلقی جدیدی از خوشبختی و به روش تحلیل گفتمان فرکلاف، ویژگی­های گفتمان خوشبختی در ایران را بررسی نماییم. ازاین‌رو، شماره­های مختلف نشریه­ی موفقیت در سی­سال گذشته را در سه سطحِ توصیف، تفسیر و تبیین مورد بررسی قرار دادیم. در سطح توصیف، دریافتیم که واژگان و مفاهیم پرکاربردی مانند «خوشبختی»، «موفقیت»، «استرس»، «آرامش» و مانند آن در دوسته­ی مثبت/ منفی به­کار می­روند. همچنین از استعاره­هایی چون «راز»، «گام»، «راه» و مانند آن در این متون که ساختی یک­طرفه و موعظه­گون دارند، استفاده می­شود. در سطح تفسیر، به این نتیجه رسیدیم که انسان در این گفتمان به ذهن و انرژی، فروکاسته شده و نسبت میان او و جهان از خلال ترکیب منحصربه‌فردی از گفتمان­های علمی مانند روانشناسی و فیزیک همراه با رویکردی شبه دینی – عرفانی توضیح داده می­شود. در سطح تبیین نیز، گسترش اقتصاد مبتنی بر بازار و رشد طبقه­ی متوسط از یک سو و عالم-گیر­شدنِ مدرنیته و به تبع آن پیداییِ «خود» در معنای مدرن آن و «نظام­های تخصصی» را به‌عنوان علل اصلی رواج این گفتمان در ایران یافتیم. %U https://qjss.atu.ac.ir/article_12568_9a2de6ed6bc4e4628c36d65e37460ab5.pdf