@article { author = {jome pour, mahmud}, title = {The Basic Conponents of Sustainable Development; People, Resources, Space and the Role of Participation in Sustainable Development Process.}, journal = {Social Sciences}, volume = {10}, number = {22}, pages = {103-130}, year = {2003}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {1735-1162}, eissn = {2538-2772}, doi = {}, abstract = {The issue of sustainable development, in the recent decades has been core argument. The guiding principle of sustainable development is development that meets the needs of present without conpromising the ability of future generations to meet thier own needs. Sustainable development recognises the interdependence of environmental, social and economic systems and promotes equality and justice through the empowerment of people a sense of and giving them global citizenship. According to the idea of sustainable development, development needs equality between parts of socio-economical systems. In fact equality and sustainability are two aspect of a single concept. In this paper we discuss the components of sustainable development including, people, resource, space, and the role and importance of these components in the development process. However, in recent decades it has become apparent that social, economical and environmental problems encompass more than just science and economics, and that a new innovative model is needed to supplant the traditional decision - making approches.}, keywords = {: Sustainable Development,Natural Resource,Participation,Rural and Urban Settelment,Povertiy,equality}, title_fa = {عوامل اصلی در فرآیند توسعه پایدار: مردم، منابع، فضاها و نقش مشارکت مردمی در آن}, abstract_fa = {توسعه پایدار که امروزه یکی از موضوعات اصلی مورد بحث محافل توسعه ور برنامه ریزی است، خود، برآیند انگاره های مختلف توسعه است. در عین حال از این مفهوم نیز مانند خورد مفهوم توسعه، برداشت های گوناگونی شده است. نکته مشترک تمامی این انگاره ها پایداری و رسیدن به فرآیندی از توسعه است که بتواند پایا و با دوام باشد. لازمه پایداری تعادل است؛ زیرا یک سیستم نامتعادل، ناپایدار نیز خواهد بود و برعکس. تفاوت در انگاره های مختلف در تعمیم مفهوم تعادل و پایداری است که گروهی به تعادل در رابطه انسان و محیط زیست طبیعی اکتفا می نمایند و گروهی آن را به تمامی شئون زندگی انسانی، یعنی رابطه انسان با محیط و انسان با انسان در جوامع تعمیم می دهند. در توسعه پایدار انسانی، پایداری در تمامی ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مورد تاکید قرار می گیرد و عقیده بر این است که بدون پایداری و ایجاد تعادل و توازن در تمامی ابعاد جامعه نمی توان به یک توسعه با دوام دست یافت. به منظور نیل به این هدف، توسعه به سان سیستمی نگریسته می شود که عناصر اصلی آن، مردم، منابع و سرزمین به شمار می روند و ترکیب مطلوب این عناصر برمبنای مشارکت و در قالب یک ساختار اجتماعی، اقتصادی و فضایی مناسب به معنای دست یابی به توسعه خواهد بود. برای رسیدن به الگوی توسعه مطلوب یا استفاده صحیح از منابع و فرصتها و توزیع عادلانه آن، مشارکت مردم به عنوان عاملی اصلی و محوری به شمار می رود که تلفیقی و ترکیب عناصر اصلی در جریان توسعه و به فعلیت در آوردن آنها را بر عهده دارد. بر این اساس، در این مقاله ضمن طرح و بیان مفهوم توسعه پایدار و توسعه پایدار انسانی، به عوامل تهدید کننده توسعه از جمله، بحرانهای فقر، نابرابری های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در سطح جوامع و سکونتگاه ها اشاره شده و با تبیین نقش و جایگاه عناصر اصلی توسعه، مشارکت مردمی به عنوان عامل اصلی ترکیب این عناصر مورد توجه قرار گرفته است.}, keywords_fa = {پایداری,توسعه پایدار,توسعه پایدار انسانی,منابع طبیعی,مشارکت مردمی,رشد اقتصادی,محیط زیست,شاخص توسعه انسانی,جامعه,فقر,سکونتگاه های شهری و روستایی}, url = {https://qjss.atu.ac.ir/article_5246.html}, eprint = {https://qjss.atu.ac.ir/article_5246_6b85427ab8904035aa905b024af084f1.pdf} }