محمدرضا شادرو؛ حسین محمدزاده
چکیده
چکیده در چند دهه اخیر قومگرایی عامل بی ثباتی، درگیری و بحران در مناطق گوناگون جهان بوده است. در تاریخ معاصر ایران نیز هر از گاهی شاهد بروز و ظهور قومگرایی و مشکلات ناشی از آن در میان اقوام ایرانی و از جمله کردها بودهایم. هدف از پژوهشی که برای نوشتن این مقاله به انجام رسیده تعیین عوامل مرتبط با قومگرایی سیاسی در میان ...
بیشتر
چکیده در چند دهه اخیر قومگرایی عامل بی ثباتی، درگیری و بحران در مناطق گوناگون جهان بوده است. در تاریخ معاصر ایران نیز هر از گاهی شاهد بروز و ظهور قومگرایی و مشکلات ناشی از آن در میان اقوام ایرانی و از جمله کردها بودهایم. هدف از پژوهشی که برای نوشتن این مقاله به انجام رسیده تعیین عوامل مرتبط با قومگرایی سیاسی در میان کردهای ایران بوده است. چارچوب نظری تحقیق تلفیقی بوده که مجموعه متغیرهای تفکیک،تبعیض و تفهیم مرتبط با قوم گرایی را در بر میگیرد. روش پژوهش از نوع پیمایش و ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه بوده است. جمعیتآماری پژوهش کلیه مردان 18 تا 65 سال ساکن استانهایکردستان، آذربایجانغربی، کرمانشاه و ایلام را شامل میشود که نمونهای باحجم 800 نفر به شیوه احتمالی از آن انتخاب شده است. نتایج ناشی از آزمون پژوهش نشان داد که میان عواملی چون نوع گویشهای زبانکردی (اورامی، کلهری، سورانی و کرمانجی)، نوعمذهب (سنی،شیعه،یارسان) رسانه مصرفی (تلویزیون) و احساس تبعیض (سیاسی، فرهنگی و اجتماعی اقتصادی) با قومگرایی سیاسی مردم مناطق یاد شده رابطه معناداری وجود دارد. اما محل پرورش فرد (شهر، روستا) با میزان قومگرایی سیاسی او رابطه معناداری ندارد. اجرای عدالت و رفع نابرابریهای سیاسی، فرهنگی و اقتصادی - اجتماعی، بازبینی فرایند گردش نخبگان قومی و مشارکت دادن بیشتر آنان در مدیریت کشور، میتواند آسیبهای ناشی از قومگرایی سیاسی را کاهش دهد.